Heee,

M'n eerste berichtje vanuit Zambia! Op dit moment is de stroom uit (dit gebeurt elke dag 8 uur lang), dus ik type dit via notities op mn mobiel. Dat is nog wel even wat anders dan in Nederland, waar je al na 1 seconde chagrijnig wordt omdat je berichtje niet verzendt.

Ik ben hier nu sinds vanmiddag en ben vertrokken vanuit Nederland gisteren rond 5 uur 's middags. Het afscheid nemen was eerlijk gezegd lastiger dan verwacht dus dat was niet zo leuk. Mn vluchten gingen prima, alleen was ik heel misselijk doordat ik weinig had gegeten en daarna toch een malaria tabletje heb genomen (normaal moet je het slikken op een volle maag), dus na het overgeven en misselijk voelen was ik het vliegen nogal zat. Gelukkig voel ik me nu beter.

Toen ik aankwam in Zambia en m'n visum had geregeld werd ik naar een grote hal geleid waar allemaal mannen met bordjes stonden, alleen zag ik mijn naam er niet tussen staan. Dat was wel even stressen aangezien ik nog maar 10% batterij had en het nummer dat ik moest bellen als er niemand stond, werkte niet... Gelukkig was er een aardige vrouw uit Amerika die aanbood om met haar telefoon te bellen, en dat werkte gelukkig, daarna gaf ze mn nummer voor noodgevallen, super lief!

Een kwartiertje later kwamen Rebeccah en Kennedy me ophalen, volgens mij waren ze me vergeten. Ik weet het niet precies. Maar ze waren heel lief en gaven me beide meteen een knuffel. Toen reden we naar het vrijwilligershuis maar helaas waren er op dat moment geen andere vrijwilligers want ze hadden uitstapjes, dus ik kreeg een lunch en ik mocht 'lekker gaan relaxen'. Maar op dat moment dacht ik oh jee ik wil gewoon mensen ontmoeten ik voel me eenzaam. Na een uurtje ontmoette ik gelukkig 4 vrijwilligers waarvan 2 jongens en 2 meisjes, uit Colombia, Australië, Zwitserland en Shanghai. De 2 meisjes wilden naar een leuke plek/bar gaan genaamd backpackers, en vroegen of ik meewilde.

Backpackers is heel bekend hier, het is een soort van chillplek met allemaal kussens en er is een zwembad. Onderweg er naar toe word je de hele tijd na geroepen door zambiaanse mannen, het valt natuurlijk ook wel op als je blank bent. 1 van de meisjes werd ten huwelijk gevraagd door een man. Ik merk nu al dat ik veeel te uitgebreid vertel, sorry hiervoor.

Na een tijdje zijn we terug gegaan en ontmoette ik de rest van de vrijwilligers die ook heel aardig zijn. De meesten komen uit Amerika en nog een paar uit Engeland en Australië. Daarna zijn we gaan eten, beef met rijst. En nu zit ik hier op de bank wachtend tot de stroom weer werkt. Ik zal snel meer van me laten horen, morgen krijg ik een rondleiding door de stad en handige informatie. En dinsdag ga ik beginnen op mn project! Ik ben heel benieuwd!

Nou tot snel!

Liefs,

Liesanne